Astral Seyahat Deneyimleri

[Montana]

Bunu iki ya da üç kez uyurken yaşadım. İlk başlarda kendim astral seyahat etmeyi bilinçli olarak isteyerek bu konuda çalışıyordum fakat ayrılma noktasında bir türlü cesaretimi yüzde yüz toplayamıyordum. Aradan geçen bir kaç günden de sonra uyurken hem de uykumun ortasında birden bedenimde çatırdamalara benzer sesler duydum ve yukarı yükseldiğimi farkettim, çok geçmeden kendi bedenimi aşağıda yatakta yatarken gördüm ve inanılmaz ürperdim, o sebeple bedenimden uzaklaştım.

Bu harika bir histi, kendimi kuş gibi hissediyordum, duvardan geçerek mutfağa gittim önce sonra annem ya da babam ikisinden biri kalktı ve su içmeye geliyordu ben yine beni görmelerinden mi korktum bilmiyorum uzaklaşmak istedim bu kez aynanın karşısına geçtim, belki kendimi görebilirim diye fakat çok karanlık olduğundan mı yoksa bedenim olmadan gözükmedğmden mi göremedim zaten ayak sesi gelince diğer boş odaya geçtim ve hemen duvardan geçerek havaya yükseldim, apartmanın dışına çıktım resmen her şeyi çok net hatırlıyorum, evimiz 3. kattaydı o zamnlar, havadayken direklerin üzerinden geçen tellere bakıyordum geçen nadir arabaları, her zaman bildiğim sokağı bütün ayrıntıları sanki yaşıyormuş gibi görüyorum, o kadar bilinçliydim ki tıpkı yaşarken olduğu gibi tek fark havada uçmak ve kuşlar kadar hafif hissetmek, sonra ölmediğimi düşünüyordum, kendi çabalarımla yapamadığım şeyin olduğunun tamamen bilincindeydim ve ölmenin o kadar da kötü bir şey olmadığını düşündüm ve tamamen hissettim en çok o huzuru beğendim son derece huzur, ölmüş insanlardan bi iki tanesiyle konuştum, biri çocukları olan bir kadındı ve çok sıcak biriydi.

Bu ilk yaşadığım en uzun süren seyahatimdi. Bir süre geçtikten sonra büyük bir hızla bedenime doğru çekildim ve yine büyük bir sarsıntıyla bedenimde buldum kendimi, gözlerimi açtım çok hızlı nefes alıp veriyordum, kalbim çok hızlı atıyordu, o günden sonra hayata ve yaşama bakış açım tamamen değişti hem de benim için çok olumlu yönde.

İkincisini de aynı şekilde yaşadım fakat tam gitmek istediğim yere (o zamanlar sevdiğim ve uzun zamandır görüşmediğim kırgın bir arkadaşımı bir kaç saniye de olsa uyurken de olsa görmek istemiştim) doğru giderken yarı yolda aniden bedenime çekildim. Sanırım onun yanına gitmemem gerekti diye düşünüyorum, bir şeyler gitmemi engelledi anlamında yoksa ben çok istiyordum.

En çok o çatırtılara benzeyen ses ve sarsıntılardan rahatsız olduğum için bir süre sonra kendi kendime kontrolüm dışında tekrar bunu yaşamak istemiyorum dedim ve sanırım bilinçaltım gerekeni yaptı.

Sadece kordonumu hatırlamıyorum, onu hiç görmedim ve çok merak ediyorum. keşke baksaydım daha dikkatlice fakat ben yukarı doğru yükselirken de hiç dikkatimi çekmedi.

Sonuç olarak bunu yaşamak güzeldi ve iyi ki yaşadım, bir gün tekrar istersem olacağını biliyorum sadece istemem yeterli yine uykuda çıkıp gezeceğim, kuşlar kadar özgürce.....


Not: Alıntıdır